معرفی به

به (1، 2)

به جنگلي، شال به

Cydonia oblonga Mill.

Family: Rosaceae

Synonyms: Cydonia communis Loisel., Cydonia cydonia (L.) Pers., Pyrus cydonia L.

English name: Apple quine, Quince

 

ريخت شناسي گياه: درختي با برگهاي ساده و خزان كننده، ارتفاع 8-5 متر، گاهي درختچه‌اي به ارتفاع 5-3 متر. برگها نسبتاً بزرگ، تخم مرغي، در سطح زيرين پوشيده از كرك. گل منفرد، سفيد يا صورتي رنگ، تقريباً بزرگ. ميوه كروي و گلابي مانند، پوشيده از كركهاي ماهوتي كه شامل 5 خانه با دانه‌هاي فراوان لعابدار است (2).

محل رويش: در مازندران، گيلان، گرگان، بلوچستان و هريرود پراكندگي دارد (2).

زمان برداشت قسمت مورد استفاده: ميوه در پاييز جمع‌آوري مي‌گردد (3).

قسمت مورد استفاده: دانه و ميوه (3).

كاربرد درماني: بدليل خاصيت قابض در اسهال بخصوص اطفال بكار مي‌رود. بصورت دهانشويه ميوه و آب آن براي درمان زخمهاي دهان و گلو و التهاب لثه مصرف مي‌شود. شربت گياه داراي اثر قابض ملايم است و به هضم غذا كمك مي‌كند. دانه‌هاي گياه بعلت داشتن موسيلاژ قابل ملاحظه براي درمان برونشيت و بعنوان يك ملين مصرف مي‌شوند (3).

آثار فارماكولوژيك مشاهده شده: ميوه خاصيت ضد باكتري (4)، ضد ويروس آنفلوآنزا (5) و ضد ويبريو كلرا (عامل وبا) داشته است (6).

احتياط مصرف: دانه گياه بدون تجويز پزشك مصرف نشود (3).

منع مصرف: مطلبي يافت نشد.

تركيبات شيميايي: ميوه آن حاوي تانن، پكتين، اسيدهاي گياهي و دانه آن داراي موسيلاژ، گليكوزيدهاي سيانوژنيك (آميگدالين)، روغن‌هاي ثابت و تانن است (3).

نحوه و ميزان مصرف: 1 قاشق چاي خوري از دانه آن در 1 فنجان آب ريخته و بعد از ايجاد لعاب ميل شود (7).

 

مصرف غذايي: مصرف خوراكي دارد (3).

نام تجاري داروي موجود در ايران: فرآورده‌ دينه اكسپكتورانت (8).

 

منابع:

1- مظفريان، ولي الله. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران. انتشارات فرهنگ معاصر، 1391

2- قهرمان، احمد. فلور ايران (جلد 1). موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع، 1362: 278

3- Anderw Chevallier. The Encyclopedia of Medicinal Plants. 1996: 196

4- J Agric Food Chem. 2007; 55 (3): 963-9

5- J Agric Food Chem. 2005; 53 (4): 928-34

6- Rev Gastroenterol Peru. 1994; 14 (1): 27-31

7- Bette Lagow. PDR for Herbal medicines. 2004: 671

8- كميته تدوين فارماكوپه گياهي ايران. فارماكوپه گياهي ايران. وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي. معاونت غذا و دارو، 1381: 181

 

 


چاپ   ایمیل