انار (1)
انار خوراکی، انار وحشی
Punica granatum L.
Family: Lythraceae (Rec), Punicaceae (Per)
Synonyms: Punica florida Salisb., Punica nana L., Punica grandiflora Steud.
English name: Pomegranate
ريخت شناسي گياه: درختچه‌اي، ارتفاع 5-2 متر، شاخه‌ها كم و بيش تيغ دار و با انشعابات فراوان، برگها متقابل، كشيده، كامل و به رنگ سبز براق، گلها نسبتاً درشت، به رنگ قرمز لاكي، منفرد و 2 يا 3 تايي در انتهاي شاخه، كاسبرگ‌ها گوشتي، قرمز رنگ و زود افت (2).
محل رويش: در تمام نقاط ايران كاشته مي‌شود و بطور خودرو و در سواحل شني درياي خزر، ساوه و بندر گز وجود دارد (2).
زمان برداشت قسمت مورد استفاده: پوست در پاييز جمع‌آوري مي‌شود (3).
قسمت مورد استفاده: ريشه، پوست خشك شده ساقه، دانه و پوست ميوه (4).
كاربرد درماني: ضدانگل و قابض است. بدليل تانن زياد آن بعنوان دهانشويه در التهاب گلو و دهان، ناراحتيهاي پوستي و گوارشي و اسهال كاربرد دارد (3، 4).
آثار فارماكولوژيك مشاهده شده: اثرات آنتي اكسيداني و مهاركنندگي آنزيم ايكوزانوئيد بواسطه فلاونوئيدهاي گياه گزارش شده است. بعلاوه اثرات ضدميكروبي از آن گزارش شده است. گل و آب ميوه گياه موجب بهبود بيماري ديابت مي‌شود (5، 7).
احتياط مصرف: بسيار سمي است و مقادير زياد آن سبب كرامپ، تهوع و احساسات نامطبوع ديگر مي‌شود (3، 4).
منع مصرف:
تركيبات شيميايي: آلكالوئيد، گالوتانيك اسيد (8).
نحوه و ميزان مصرف: دم كرده: 250 قسمت از پوست ريشه با 1500 قسمت از آب بمدت 30 دقيقه جوشيده و به منظور ضدانگل 4 بار و هر بار 60 ميلي‌ليتر به فاصله‌هاي 2 ساعت از يكديگر مصرف مي‌شود (7).
مصرف غذايي: مصرف غذايي ندارد.
نام تجاري دارو ساخته شده از گياه: فرآورده دارويي ندارد.
منابع:
1- مظفريان، ولي الله. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران. انتشارات فرهنگ معاصر، 1391
2- قهرمان، احمد. فلور ايران (جلد 1). موسسه تحقيقات جنگلها و مراتع، 1362: 59
3- Anderw Chevallier. The Encyclopedia of Medicinal Plants. 1996: 257
4- John B. Lust. The Herb Book. 1974: 310
5- J Ethnopharmacol. 1999 JUL; 66 (1): 11-7
6- Naz S, Siddiqi R, Ahmad S, Rasool SA, Sayeed SA. Antibacterial activity directed isolation of compounds from Punica granatum. J Food Sci. 2007 Nov;72(9): 341-5
7- Lagow B . PDR of Herbal Medicines. 2004: 650
8- Royal Pharmaceutical Society. Martindale, The Extra Pharmacopoeia. 1996: 123