بيد (1)
Salix spp.
Family: Salicaceae
English name: Willow, osier
ريخت شناسي گياه: درختاني انبوه بطول 25 متر هستند كه برگها در انتها باريك شده و سبز رنگ مي‌باشند (2).
محل رويش: در جنگلهاي نواحي شمالي ايران، مازندران، گرگان و آذربايجان مي‌رويد. گونه‌هاي اين گياه در فلور ايران و برخي كتب علمي منعكس بوده كه با فلور ايرانيكا مغايرت دارند. در كردستان، همدان (بين سقز و همدان)، لرستان، كرمانشاه (كوه ريجاب، بيستون، جمناسو، بين كرمانشاه و كرند، كوه گهواره) پراكندگي دارند (3).
زمان برداشت قسمت مورد استفاده: پوست شاخه‌هاي درختان 5-3 ساله در بهار جمع‌آوري مي‌شود (2).
قسمت مورد استفاده: پوست خشك شده تنه درخت (4).
كاربرد درماني: مدر، تب بر، ضد درد، ضدالتهاب و طعم دهنده تلخ، ضدعفوني كننده و قابض نيز مي‌باشد (4، 5).
آثار فارماكولوژيك مشاهده شده: ساليسين موجود در گياه يك پيش ساز دارويي مي‌باشد كه در اثر متابوليزه شدن به سالوژنين در مجاري گوارشي و قبل از جذب به اسيد ساليسيليك تبديل مي‌شود (5).
احتياط مصرف: ساليسيلات‌ها سبب ايجاد تحريك گوارشي، كليوي، حساسيت، مشاهده خون در مدفوع، وزوز در گوش، تهوع، استفراغ و راش پوستي مي‌گردند. همزمان با مصرف ساليسيلات‌ها با نظر پزشك مصرف شود (5).
منع مصرف: در بارداري و شيردهي مصرف نشود (5).
تركيبات شيميايي: گليكوزيدهاي فنلي، ساليسيلات (ساليسين)، تانن، فلاونوئيد (4، 5).
نحوه و ميزان مصرف:
1- جوشانده: 3-1 گرم پوست خشك شده تنه، سه بار در روز ميل شود.
2- عصاره مائي: به نسبت 1:1 در الكل 25%، سه بار در روز ميل شود (5).
مصرف غذايي: مصرف خوراكي ندارد (5).
نام تجاري دارو ساخته شده از گياه:
Ger.: Schmerzetten, Tamany Bonsan (4)
منابع:
1- مظفريان، ولي الله. شناخت گیاهان دارویی و معطر ایران. انتشارات فرهنگ معاصر، 1391
2- Anderw Chevallier. The Encyclopedia of Medicinal Plants. 1996: 128
3- امامي، احمد. شمس اردكاني، محمد رضا. مهرگان، ايرج. فرهنگ مصور گياهان دارويي. مركز تحقيقات طب سنتي و مفردات پزشكي . دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي، 1383: 271
4- Royal Pharmaceutical Society. Martindale, The Extra Pharmacopoeia. 1996: 94
5- Carol a. Newall, Linda a Anderson, J. danid philipson. Herbal Medicines. 1996: 268